Ίσως η πιο δημοφιλής από τις γνωσιακές-συμπεριφορικές προσεγγίσεις για τη κατάθλιψη είναι αυτή του Aaron Beck (Beck, Rush, Shaw, Emery, 1979), η οποία επεκτάθηκε ώστε να καλύψει και τη θεραπεία για τις διαταραχές προσωπικότητας και τις αγχώδεις διαταραχές.
Η κατάθλιψη από μόνη της, ως παθολογική οντότητα, διαταράσσει τη σκέψη, τη συμπεριφοράς αλλά και τις φυσιολογικές λειτουργίες του ατόμου. Το άτομο δηλαδή εμφανίζεται απαισιόδοξο, αρνητικό με έντονες ιδέες ενοχής και αναξιότητας, ενώ συγχρόνως παραμελεί τη προσωπική του εμφάνιση αλλά και τις δραστηριότητες του, επαγγελματικές και κοινωνικές. Εμφανίζει ακόμα διαταραχές στον ύπνο, τη πρόσληψη τροφής και του σεξουαλικού ενδιαφέροντος ενώ πολλές φορές αιτιάται και σωματικά ενοχλήματα.
